Niesamowite Peru cz. IV. Machu Picchu- miasto w chmurach.

Machu Picchu jest kwintesencją tego, co najlepsze w podróżowaniu. Zaginiona cywilizacja. Tajemnicze miasto. Położenie w pięknych górach.  
Machu Picchu fascynuje i zachwyca.  Sprawia, że zadajemy sobie setki pytań i nie znamy na nie odpowiedzi. Numer jeden na podróżniczych "bucket lists".

W dniu moich urodzin wyruszyliśmy z Cusco do Ollantaytambo, znaną nam już wcześniej trasą przez Świętą Dolinę Inków. Byliśmy bardzo podekscytowani. Zaplanowaliśmy kilkudniowy pobyt w Ollantaytambo, w którym zakochaliśmy się od pierwszego wejrzenia. No i już jutro mieliśmy zobaczyć Machu Picchu-najbardziej tajemnicze miasto świata.

Aby dostać się do Machu Picchu trzeba zaplanować wizytę kilka miesięcy wcześniej. Dlaczego? Ponieważ mamy kilka opcji dotarcia na miejsce:

• Inca Trail- czyli 4 dniowy trekking z przewodnikiem. Jeżeli macie dużo czasu, na pewno warto. My go nie mieliśmy.
• Pociąg. Z Cusco i Ollantaytambo wyrusza kilka składów dziennie. Na kilka wagonów dwa są dla turystów. W związku z tym jest bardzo ograniczona liczba miejsc i trzeba bilety kupować z kilkumiesięcznym wyprzedzeniem. My kupiliśmy je przez internet 4 miesiące wcześniej.
• No i ostatnia opcja- trekking samemu wzdłuż torów. Na pewno wymaga jeszcze większego przygotowania i więcej czasu.

Kolejny powód, dlaczego należy wcześniej zaplanować zwiedzanie Machu Picchu to limitowana ilość odwiedzających. Dziennie do Machu Picchu może wejść "tylko" 2500 osób. A na górę Wayna Picchu, z której rozciąga się przepiękny widok na Machu Picchu, tylko 400 osób. Oczywiście, bilety można kupić online. My tak zrobiliśmy.

O godzinie 3:30 pobudka. Ciemno. Noc. Gwiazdy. Po cichu bierzemy małe plecaki (swoją drogą z dużymi plecakami do Machu Picchu nie wpuszczają), śniadanie na wynos i idziemy na nasz pociąg. Planowany odjazd pociągu o godzinie 5:00. Po krótkim i bardzo rześkim spacerku jesteśmy już na dworcu.

Podróż pociągiem przez Andy jest przyjemnością samą w sobie. Wagony są specjalnie przystosowane do podziwiania górskich widoków. Popijamy poranną kawę i delektujemy się widokami.

Po około 1,5 godzinie docieramy do Aquas Calientes, skąd odjeżdżają autobusy do Machu Picchu.

Kupujemy bilety na autobus i po chwili już w nim siedzimy.

Autobus pnie się w górę bardzo krętymi drogami. Na tyle wąskimi, że gdy spotykamy autobus z przeciwka jest problem z wyminięciem. Dodatkowo szczyty gór są przysłonięte chmurami, co potęguje wrażenie wysokości.

Przed siódmą rano docieramy przed wejście do Machu Picchu. Otrzymujemy mapę i możemy eksplorować ruiny miasta. Na godzinę 10 tą mamy wykupione wejście na górę Wayna Picchu. Mamy więc kilka godzin na spokojne zwiedzanie, zanim zrobi się gorąco i zanim pojawią się tłumy turystów.

Pierwsze co zobaczyliśmy to...chmury. Po chwili zaczęło z nich się wyłaniać starożytne miasto Inków. Zbudowane w XV w. i 100 lat później z niewiadomych przyczyn opuszczone.

Zwiedzanie uprzyjemniały chodzące swobodnie lamy i alpaki.

Miasto jest idealnie wkomponowane w zielone górskie zbocze i otoczone tarasami uprawnymi. Znajduje się tam około 200 budowli z jasnego granitu. Inkowie  bardzo dobrze je zaprojektowali pod kątem odprowadzania wody deszczowej. Są kanały i fontanny. Tarasy mają kilka warstw ziemi i piasku, aby absorbować wodę i unikać zalewania niższych obszarów.

Podobnie jak miasta  w Sacred Valley- Machu Picchu zbudowane jest z precyzyjnie dociętych i dopasowanych do siebie granitowych kamieni. Jak one się znalazły na wysokości 2400 m. n.p.m.? Kto je tak idealnie dopasował?

Świątynia Trzech Okien:

Główna Świątynia:

Widok z dołu na Chatę Strażnika:

Poniżej moje ulubione zdjęcie-zamyślony strażnik.

No i te przepiękne widoki! Robią wrażenie!

Kamień Inti Watana- astronomiczny zegar lub kalendarz.

Tuż przed 10tą zaczęło się robić gorąco, co widać po reakcji lam i alpak.

Przed nami czas na wejście na Wayna Picchu. Wayna Picchu to ta góra po prawej stronie:

Kiedy tak czekaliśmy, aż otworzą nam bramę i zaczną wpuszczać, ogarnęły mnie wątpliwości, czy damy radę tam wejść w tak krótkim czasie. Na wejście i zejście przewidziane są tylko dwie godziny. Góra z dołu wygląda przeogromnie! Szczyt jest na wysokości 2720 m. n.p.n. Obawy dodatkowo się zwiększyły, kiedy zobaczyliśmy grupę wychodzącą z poprzedniej godziny. Ledwo chodzący, z trudem łapiący powietrze i w dodatku umorusani w błocie...

No cóż. Chcieliśmy, to mamy. Bramka otwarta. Składamy podpis i godzinę wejścia na liście. Aby było wiadomo czy ktoś przypadkiem nie został. I w górę!
Rzeczywiście podejście jest dosyć strome, po kamieniach lub schodach. Trzeba mieć trochę kondycji.

Dodatkowe niespodzianki to przeciskanie się przez małą jaskinię i drabina przy wejściu na szczyt.

Na szczęście widoki na szczycie powodują, że zapomina się o zmęczeniu. Widać całe miasto Machu Picchu- małe jakby było zabawkowe. Po lewej stronie kręta droga, którą jeżdżą autobusy z Aquas Calientes.

Po równie wymagającym zejściu, znaleźliśmy odpowiednie miejsce na krótki odpoczynek. Posililiśmy się śniadaniem, które dostaliśmy od przesympatycznej Pani z naszego guest house'u. Słońce było już w pełni i było bardzo gorąco. Pokręciliśmy się jeszcze po mieście Inków, odkrywając kolejne ciekawe miejsca.

Świątynia Słońca.

Dolna część Świątyni Słońca:

Okno w Świątyni służące do astronomicznych obserwacji:

 Udaliśmy się w stronę Chaty Strażnika, która niestety znajduje się na szczycie miasta z drugiej strony. Znowu pod górę... Warto było, ponieważ z tego miejsca rozpościera się najbardziej znany widok Machu Picchu-jak z National Geographic. I pomyśleć, że jeszcze przed chwilą byliśmy na szczycie góry naprzeciwko...

Cóż, pozostało nam tylko zrobić kilka ostatnich westchnień do wspaniałego dzieła starożytnych Inków i skierować się z powrotem do Aquas Calientes. Tam mieliśmy jeszcze trochę czasu na obiad i spokojne oczekiwanie na pociąg powrotny do Ollantaytambo.

Na pewno mieliśmy poczucie spełnionego marzenia. Nie zawiedliśmy się. Cieszyliśmy się, że kilkumiesięczne przygotowania się przydały i wszystko poszło zgodnie z planem. Martwiliśmy się tylko, czy następne etapy podróży po Peru będą równie ekscytujące jak Machu Picchu. Okazało się że niepotrzebnie. Ale o tym już w kolejnych postach!